Δειλά - δειλά, αργά αλλά σταθερά, το αγνό και αμόλυντο... αυγουλάκι, το "όπλο" του τίμιου φτωχού, εμφανίζεται στο -υγιές- πολιτικό μας προσκήνιο.Ο καρπός της κοτούλας μπορεί να κουβαληθεί από τον καθένα και να ριχτεί σε οποιοδήποτε κεφάλι (ακόμα και μικρού παιδιού) χωρίς να κινδυνεύσει στο ελάχιστο η σωματική ακεραιότητα του "θύματος".
Κάποιοι αμετανόητοι πετούν και πέτρες μαζί με τα αυγά. Αυτοί πρέπει να συλλαμβάνονται από τους ίδιους τους διαδηλωτές, διότι τις πιο πολλές φορές είναι κοινοί προβοκάτορες, σκουλήκια του παρακράτους, που έχουν σκοπό να αμαυρώσουν την φήμη του "αγανακτισμένου" πολίτη.
Το αγνό αυγουλάκι, ωστόσο, δεν αποτελεί -κατά την γνώμη μου- πράξη βίας αλλά πρόκειται για ενέργεια που έχει ως αποκλειστικό στόχο να προσβάλει και να... θυμίσει κάποια πράγματα στο "θύμα" (το οποίο στις πλείστες περιπτώσεις είναι καθαρός θύτης).
Ζήτω τα αυγουλάκια, λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου